پامپئو وزارت خارجه را بی آبرو نموده است - بازی های اندروید

راجر کوهن، ستون نویس نیویورک تایمز در تحلیلی برای این روزنامه نوشت: پامپئو در یک بیانیه کتبی رسمی، بولتون را خائن خواند و او را به پراکندن دروغ، نیمه-حقیقت تحریف شده و کذب محض در کتاب جدیدش، اتاقی که در آن رخ داد، متهم کرد. پامپئو به بیانیه خود، تیتری در خور سنت قلدری دولت ترامپ داد: من هم در اتاق بودم!

اینکه پامپئو با رفتار ننگین خود با ماری یوانوویچ، سفیر سابق اوکراین- کسی که او را فدای راضی کردن طلب ترامپ برای به گند کشیدن جو بایدن، نامزد دموکراتیک احتمالی ریاست جمهوری، کرد- برای وزارت خارجه رسوایی به بار آورده، نیمه-حقیقت تماماً تحریف شده نیست؛ خود حقیقت است.

این هم نیمه-حقیقت تماماً تحریف شده نیست، بلکه حقیقت است که پامپئو در چاپلوسی اش برای ترامپ، آمریکا را برای نخستین بار از سال 1945 تا به امروز، هدایت نموده تا در مواجهه با بحران های عظیم جهانی، آسمان ریسمان ببافد؛ نمونه آن، اینکه اصرار دارد به جای یکی شدن با متحدانش، بیماری همه گیر را ویروس ووهان بماند.

پامپئو، که چنان درگیر خیال واهی تغییر رژیم در ایران است که چشمانش نسبت به تأثیر بیماری همه گیر در آنجا کور شده، کسی که چنان در نازپرورده نموده محمدبن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی اصرار ورزیده که مسئولیت قتل روزنامه نگار واشنگتن پست را هم از او سلب نموده، مردی است که قبل از خائن نامیدن دیگری، باید خیلی محکم و به مدت طولانی به خود در آیینه نگاه کند. کناره گیری از ارزش هایی که وزارت خارجه هوادار آن است، نشان تصدی او در سمتش است.

خطرناک و در عین حال ناراحت کننده است که از کلمات پامپئو استفاده کنیم؛ چرا که او به اعتبار وزارت خارجه، که از پس قرن ها خدمت رسانی و فداکاری بنا شده، لطمه شدیدی وارد کرد.

در هر صورت دروغ، یک کذب آشکار است و نمی دانم که چطور یک نیمه-حقیقت می تواند تماماً تحریف گردد. اهمیتی ندارد. پامپئو می داند خدمت رسان رئیس جمهوری است که مرامش خلاف حقیقت است.

من تعاملی با بولتون ندارم. تمایل طولانی اش برای بمباران کردن ایران (که اخیراً ترامپ آن را فرو نشانده)، تحقیر اتحادیه اروپا، بیزار شدنش از سازمان ملل و عزلش از دیپلماسی، نشانه هایی از جنگ طلبی خصمانه او همراه با باور دون کیشوتی به خودش است. بولتون، مثلی از به رخ کشیدن نرینگی است. اینکه هر لیبرالی که هدفش رهایی از ترامپ است، آماده احترام به او باشد، تعبیری از هزیان دوران ماست.

هیچ یک از مطالبی که از کتاب بولتون نقل شده، مرا به تعجب وا نمی دارد؛ نه هرج و مرج دولت، نه نازپروردگی دیکتاتورها به دست رئیس جمهور، و نه حتی اینکه ترامپ از چین خواسته از آمریکا محصولات کشاورزی بخرد تا احتمال انتخاب مجددش بالا رود (از اوکراین آموختیم که تمامی کشورها تا زمانی وجود دارند که در خدمت جاه طلبی شخصی ترامپ باشند).

ضمن ادای احترام به یک میلیون اویغور در اردوگاه های کار اجباری چین، بولتون می گوید ترامپ حامی شی جینپینگ، رئیس جمهور چین است. ترامپ گفت شی باید در ساختن کمپ های کار اجباری پیش برود چراکه از نظر ترامپ، این دقیقاً کار صحیحی است که باید انجام گردد.

ما می دانیم که ترامپ، دیکتاتورها، از دیکتاتور مجارستان گرفته تا عربستان سعودی را دوست دارد. ما می دانیم که ترامپ از مسلمانان خوشش نمی آید. ما می دانیم که او حسرت قدرت های اتوکراتیک شی و پوتین را می خورد. ما می دانیم که ترامپ اهمیتی به حقوق بشر نمی دهد. ما می دانیم پامپئو کسی است که بدترین غرایز ترامپ را در سطح بین المللی عملی نموده است.

اگر افشا، معنی فراتری از اضافه کردن اطلاعات پست به یک روایت جاافتاده نداشته باشد، در کتاب بولتون هیچ گونه افشاگری وجود ندارد.

کتاب بولتون یک رویداد ویژه نیست بلکه در نهایت رویدادی است که داخل دایره رسانه ای کشور آمریکا می گنجد. این کتاب، تغییری در حد یک میلیمتر نیز در ارتباط با آینده ترامپ یا چشم اندازهایش در انتخابات سوم نوامبر ایجاد نمی نماید.

شاید این دیدگاه تحت تأثیر اندیشه های محافظه کار روستایی جورجیایی من شکل گرفته باشد که اتفاقاً حمایت از ترامپ هم در آنجا به قوت خود باقی است. آنچه بولتون می گوید به طرز خیال انگیزی دور، به طرز ناخوشایندی آشنا و به شکل قابل توجهی بی ربط است.

درست است اگر بگوییم یک هفته دیگر، هیچ کس چیزی از این مسئله به خاطر نمی آورد.

بولتون می دانست در حال وارد شدن به چه ماجرایی است؛ درست مثل پامپئو. ترامپ چند روز پیش مصاحبه جالبی با مجله وال استریت داشت که در آن گفت: من یک کار خوب انجام دادم، آن هم اینکه روز آزادی را معروف کردم! هیچ کس اصلاً درباره آن چیزی نشنیده بود.

ترامپ فکر می نماید که روز آزادی به خاطر اینکه ابتدا می خواست گردهمایی اش را در این روز در تالسا برگزار کند، معروف شده، که بعداً به او گفته شد چنین اقدامی توهین به آفریقایی آمریکایی ها است و زمان گردهمایی اش به 20 ژوئن (31 خرداد)، تغییر پیدا کرد.

ترامپ در جریان مصاحبه از یکی از دستیاران پرسید آیا درباره روز آزادی شنیده است؟ این شخص پاسخ داد که کاخ سفید سال گذشته بیانیه ای را به منظور عظیمداشت این روز صادر کرد. ترامپ گفت: واقعاً!؟

بله واقعاً! آمریکا سرش را داخل برف نموده است.

بولتون صدمات زیادی وارد نموده، اما با مروری بر سخنان پامپئو، این او نیست که با نقض اعتماد مقدس خود با مردم به آمریکا آسیب زده است؛ بلکه آن شخص، رئیس جمهوری است که پامپئو به چاپلوسی مصرانه اش از او، ادامه می دهد.،ایسنا