بیماری پارکینسون و راه درمان آن - بازی های اندروید

به گزارش، بیماری پارکینسون همان لرزش در شرایط استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است، اما در جوانان هم دیده می شود شیوع آن در تمام مناطق دنیا یکسان است یعنی درصد شیوع بیماری با تغییر در منطقه خیلی فرق نمی کند.

به طور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول های ترشح کننده ماده ای به نام دوپامین (که یک انتقال دهنده عصبی است) و تجمع آلفا-سینوکلئین رخ می دهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در غده های قاعده ای مغز موجب علائم ترمور، سفتی عضلات و کندی حرکات می شود.

اگرچه علت بروز این بیماری کاملا معین نیست، اما معین شده که، هردو فاکتور های ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند. از این میان می توان به فاکتور هایی مثل افزایش سن، سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری پارکینسون، جهش های ژنتیکی، جنسیت، قرار دریافت در معرض سموم دفع آفات، برخی دارو ها و سابقه آسیب و جراحت مغز به عنوان عوامل بروز این بیماری اشاره کرد.

با پیشرفت بیماری، افسردگی و مسائل شناختی و دیگر مسائل روانی و عاطفی نیز ممکن است بروز کند، بیماری پارکینسون معمولا در 50 تا 65سالگی آغاز می شود و درحدود 1درصد جمعیت مسن جامعه را درگیر می کند. شیوع این بیماری در مردان اندکی بیشتر از زنان است و دارو هایی برای درمان علائم و کاهش ناتوانی حاصل از بیماری وجود دارد.

بسکمک از افراد به دلیل عدم آگاهی، علایم بیماری را مربوط به تغییرات افزایش سن می دانند. به عنوان مثال لرزش را به پیری، سفت شدن عضلات را به آرتروز، حالت قوز و خمیدگی را به پوکی استخوان ربط می دهند. نکته قابل توجه این است که به طور معمول علایم پارکینسون ابتدا در یک سمت بدن پدیدار می شوند و با گذشت زمان به سمت دیگر هم راه پیدا می کند؛ بنابراین اگر دو علامت یا بیشتر (در یک سمت بیشتر از سمت دیگر) در فردی دیده شود، تشخیص پارکینسون داده می شود؛ مگر اینکه علایم دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را مطرح کند، در هر حال برای تشخیص باید به پزشک مراجعه شود.

این بیماری با چهار علامت اصلی معین می شود که به صورت ارتعاش دست و پا در حالت استراحت (لرزش بیمار همزمان با ارتعاش دست و پا در حالت استراحت)، آرام شدن و کندی حرکات، سختی حرکت و خشک شدن دست، پا و بدن و نداشتن تعادل بروز می کند. دیگر علایم پارکینسون عبارت است از:

بی قراری در خواب و یا خستگی در طول روز

صدای یکنواخت و یا لکنت زبان

دشواری در بلع

مسائل حافظه گیجی یا زوال عقل

پوست چرب

یبوست و…. را نام برد.

تشخیص بیماری به طور معمول مبتنی بر معاینه فیزیکی است، اما بررسی های طبی و اسکن مغز نیز برای اطمینان از عدم وجود بیماری های دیگر و رد سایر اختلالات انجام می شود.

غربالگری حس بویایی نیز می تواند به تشخیص زودهنگام بیماری پارکینسون قبل از ظهور علایم حرکتی این بیماری کمک کند. یک تحقیق جدید نشان می دهد مردانی که کمترین قدرت بویایی را داشتند 2.5 برابر کسانی که قویترین حس بویایی را داشتند به پارکینسون مبتلا شدند؛ بنابراین اختلال یا از دست دادن حس بویایی پیش نشانگر پارکینسون است و می تواند بیماری را از چندین سال قبل پیش بینی کند. این موضوع برای توقف یا کند کردن پیشرفت بیماری اهمیت زیادی دارد.

از آنجا که علت پارکینسون ناشناخته است، راه های اثبات شده برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری نیز یک رمز و راز باقی مانده است. برخی تحقیقات نشان داده اند که ورزش منظم هوازی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد.

برخی تحقیقات دیگر نشان داده اند که افرادی که کافئین می نوشند، که در قهوه، چای و وجود دارد در مقایسه با افرادی که آن را نمی نوشند، بیماری پارکینسون را کمتر مشاهده می کنند. با این حال، هنوز معین نیست که آیا کافئین در واقع از ابتلا به پارکینسون محافظت می کند یا به طریقی دیگر مرتبط است. در حال حاضر شواهد و مدارک کافی برای اثبات ارتباط بین نوشیدن نوشیدنی های کافئین دار برای محافظت در برابر پارکینسون وجود ندارد. چای سبز همچنین با کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط است.

سلول های عصبی تحت تأثیر پارکینسون ماده شیمیایی به نام دوپامین می سازند. پارکینسون سطح دوپامین را در مغز پایین می آورد. دارو های مورد استفاده در درمان بیماری به طور کلی آن سطح را تقویت می کنند یا جایگزین دوپامین از دست رفته می شوند.

فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می تواند تمریناتی را برای بهبود قدرت و تعادل به شما یاد دهد و به شما در استقلال کمک کند. کاردرمانی روش های جدیدی را برای مدیریت کار های روزانه به شما نشان می دهد، گفتاردرمانی می تواند به مشکل در گفتار کمک کند.

غذا و ورزش خوردن غذا های سالم می تواند به شما کمک کند احساس بهتری داشته باشید. همچنین ممکن است به برخی علائم پارکینسون مانند یبوست کمک کند. ورزش منظم باعث تقویت قدرت، انعطاف پذیری و تعادل می شود. از پزشک خود بخواهید که یک برنامه فیزیوتراپی یا ورزش را توصیه کند.

منبع: میزان