زلزله زدگان اندیکا: شکر که زلزله آمد تا ما را ببینید! - بازی های اندروید

به گزارش جماران، زلزله اندیکا، علی رغم این که خسارت قابل توجهی به منازل روستایی و سکونت گاه عشایری وارد کرد، اما پرده ای نو از محرومیت های فراوان این منطقه را هم نمایان کرد.

130روستا و هزار منزل روستایی در این زمین لرزه دچار آسیب و تخریب شده اند. اکنون و با گذشت نزدیک به یک ماه، اهالی روستا های زلزله زده در شرایط سخت و دشواری به سر می برند و نسبت به شروع فصل سرما و بارش برف و باران نگرانی بسیاری دارند.

مسئولان بسیاری از روستا های زلزله زده تماشا کردند، اما این هنوز مردم زلزله زده را راضی ننموده است و اعتقاد دارند هنوز یاری شایانی در این خصوص صورت نگرفته است.

بسیاری از مردم عشایری، منزل و سرپناه خود را از دست داده اند در مقابل، اما تنها چادر های کوچک و غیر مقاوم در برابر سرما دریافت نموده اند. گرچه بعضی نیز حتی این چادر ها را نیز دریافت ننموده اند.

روستای فرگه در بخش چلو شهرستان اندیکا از جمله روستا های آسیب دیده است که بیشتر منازل در آن دچار تخریب شده است و اهالی روستا هم از محرومیت و نبود خدمات اساسی گلایه دارند و هم از شرایط نامطلوب ایجاد شده پس از زلزله، در رنج و سختی هستند.

این روستا حدود 85 کیلومتر از مرکز شهرستان فاصله دارد که نشانگر پراکندگی روستایی و جمعیتی بسیار در اندیکا است. مهم ترین معضل این روستا نبود راه مواصلاتی است به شکلی که بجز خودرو های یاری دار یا همان شاسی بلند امکان تردد هیچ خودروی وجود ندارد.

نبود راه مناسب موجب کمتر تماشا شدن این مردم شده است و اهالی اعتقاد دارند اگر زلزله رخ نمی داد، هیچ مسئولی به آن ها سر نمی زند. مردمی که در آستانه بارش های پاییزی و سرمای سوزناک رشته کوه های زاگرس خود را بی سرپناه می ببینند.

چادر 2 نفره برای خانواده 10 نفره

دو خانواده در این خانه زندگی می کردند که اکنون کامل تخریب شده است و تنها به ما یک چادر مسافرتی داده شده است که ظرفیت آن دو نفر است، 10 نفر اعضای خانواده ام را کجا بگذارم؟ این را پیرمرد ساکن این روستا بیان می نماید.

او در ادامه می گوید: ما نگران سرما هستیم. این چادر ها از سرما جلوگیری نمی نماید و مناسب شرایط منطقه نیست.

این مرد در مورد یاری های ارائه شده اظهار می نماید: بجز چادر، هیچ چیز دیگری داده نشد. در این 20 روز پس از زلزله هیچ یاریی به ما صورت نگرفته است

درخواست از مسئولان؛ فقط برای گرفتن فیلم نیایید!

در ادامه منصور صالحی یکی از جوانان این روستا می گوید: از مسئولان می خواهیم که وقتی به اینجا می آیند تنها فیلم نگیرند و وعده دهند، می خواهیم که واقعا برای این مردم بیچاره کار انجام دهند.

او سرمای این منطقه را غیر قابل تحمل توصیف می نماید، عنوان می نماید: یکی از مسئولان تنها یک شب اینجا بماند تا معین گردد، هوا چقدر سرد است.

صالحی با اشاره به مردی که در برابر منزل تخریب شده با سکوت کامل نشسته است، می گوید: این مرد دچار افسردگی شده است. خانه او کامل تخریب شده است و مجبور شده است در چادر زندگی کند. مسئولان بسیاری بازدید کردند، حتی وزیر کشور هم آمد، اما تا به امروز هیچ کاری انجام نشده است و سرمای هوا بشدت اذیت می نماید.

او اضافه می نماید: این منطقه برف گیر است و باران و برف شدیدی در راه است و اهالی را بشدت نگران نموده است.

یکی دیگر از اهالی نیز با نشان دادن منزل خراب شده خود عنوان می نماید: ما 10 نفر در این خانه زندگی می کردیم که الان کامل تخریب شده است و حتی چادر به ما داده نشد و نمی دانیم چرا چادر نداده اند، سوال هم کردیم، هیچکس جوابی به ما نداده است.

او ادامه می دهد: در روستا به تعداد 13 خانوار چادر نرسید. هر 13 خانوار هم خانه های خود را از دست داده اند. بسیاری از مسئولین پس از زلزله به روستا آمده اند، اما هیچ اقدامی انجام نشده است.

او بعلاوه شرایط روستا را پیش از زلزله را اسفناک توصیف می نماید و بیان می نماید: ما نه جاده داریم و نه مدرسه داریم، هیچی نداریم. هرکسی بیمار گردد با سختی و هزار بدبختی او را به اولین جاده می رسانیم.

این شهروند زلزله زده اظهار می نماید: مردم با شاخه و برگ درخت تختی برای حمل بیمار درست می نمایند، و مسافت طولانی را با پای پیاده، بیمار حمل می نمایند.

او با اشاره به نبود جهت مناسب عنوان می نماید: با یک باران تنها جهت روستا قطع می گردد و دیگر حتی آمبولانس هم امکان تردد نخواهد داشت و برای ما نمی آیید. هرکسی بیماری دارد باید 500 هزار تومان پرداخت کند تا بیمارش را به مرکز بهداشت برساند.

قبل از زلزله هیچ مسئولی اینجا نیامده بود

بعلاوه یک زن که نزدیک 50 سال سن دارد و تنها در چادر اهدایی هلال احمر زندگی می نماید، می گوید: من از قبل هیچی نداشته ام، تنها اتاقی داشتم که بر اثر زلزله تخریب شد و الان در چادر و بدون هیچ وسایل و امکاناتی زندگی می کنم.

او ادامه می دهد: تنها همین چادر را به من داده اند. این چادر بدرد هم نمی خورد تا یک باران بزند دیگر غیر قابل استفاده می گردد.

وی عنوان می نماید: ما می خواهیم که وسایلی به ما بدهند، خانه ای برای ما بسازند تا در برابر سرما سرپناهی داشته باشیم.

یکی دیگر از ساکنان این روستا از عدم تحویل چادر گلایه مند است، این مادر 60 ساله در این خصوص اظهار می نماید: چادری به ما داده نشد و کل وسایل زندگی ام زیر درخت است، حتی پلاستیکی ندارم تا در هنگام بارندگی بر روی وسایل قرار دهم.

این شرایط نشانگر فقر شدید و محرومیت بسیار حاکم بر روستا های دور افتاده است که سال های درازی است مورد بی توجهی و غفلت قرار گرفته است.

خدا را شکر که زلزله آمد تا ما را ببینید این را می گوید و ادامه می دهد: اگر این زمین لزره رخ نمی داد، کسی سراغ ما را نمی گرفت. شرایط و مسائل را جویا نمی شد، باز هم خوب است زلزله ای آمد تا مسئولان کمی ما را ببینند.

این پدر 60 ساله ادامه می دهد: ما هیچ شرایط خوبی نداریم. پناهگاهی نداریم. میزانی چادر مسافرتی که برای سرگرمی است، داده اند که به همه هم نداده اند. باید چادر بزرگ یا کانکسی داده گردد که بتوانیم دو تا سه ماه در آن زندگی کنیم تا خانه های ما ساخته گردد. ما الان بی سرپناهیم و چادر های داده شده غیر قابل استفاده است. او عنوان می نماید: از هر لحاظ حساب کنید ما آواره و سرگردان هستیم.

محرومیت گسترده از یک سو و عدم رسیدگی درست پس از زلزله از سوی دیگر موارد مشترک مطرح شده به وسیله مردم است. مواردی که حتی نماینده این شهرستان در مجلس شورای اسلامی هم به آن اعتقاد دارد.

انتقاد های نماینده اندیکا

علی رضا ورناصری نماینده مسجدسلیمان، هفتگل، لالی و اندیکا در مجلس هم از نحوه اسکان موقت زلزله زدگان ناراضی است و اساسا معتقد است که تا به امروز هیچ اسکان موقتی برای زلزله زدگان انجا م نشده است.

وی در این خصوص می گوید: چادر های که به مردم زلزله زده اعطا شده است، برای منطقه ها شهری مناسب است و متناسب با شرایط روستایی و عشایری نیست. در این سکونت گاه های موقت که برای زلزله زدگان در نظر گرفته شده که همان چادر است، سرمای هوا اصلا پیش بینی نشده است.

ورناصری ادامه می دهد: تا به امروز اسکان به معنای واقعی برای زلزله زدگان انجام نشده است. در این مدت چهار بار در مجلس در این خصوص تذکر داده ام. اکنون عزمی ایجاد شده است که در طی یک ماه سکونت گاه مناسب و محکم ایجاد شده است.

نماینده مسجدسلیمان، هفتگل، لالی و اندیکا در مجلس شورای اسلامی عنوان می نماید: مردم در زلزله اخیر تمام سرمایه خود را از دست داده اند. از سوی دیگر و بر اساس اعلام رسمی دولت، شهرستان اندیکا از جمله 31شهرستان محروم کشور است و مسائل و محرومیت های بسیاری در آن وجود دارد که و این مسائل به مدت های طولانی دیده نشده است.

ورناصری اظهار می نماید: در زلزله اخیر130 روستا در شهرستان اندیکا دچار تخریب و آسیب شده اند که 30 روستا صد در صد تخریب شده است.

وی ادامه می دهد: نزدیک به هزار واحد مسکونی نیز تخریب شده است، این در حالی است که از خیلی منطقه ها بی خبر هستیم و هنوز روستا ها و منطقه های وجود دارند که از میزان خسارت وارد شده به آن ها بی اطلاعیم.

نماینده مسجدسلیمان، هفتگل، لالی و اندیکا در مجلس شورای اسلامی می گوید: بیشتر روستا های زلزله زده تخریب بیش از 30 درصدی داشته اند. بعلاوه 40درصد جهت های روستایی شهرستان اندیکا دچار آسیب و مشکل شده اند. البته قبل از زلزله نیز این جهت های دچار مشکل جدی بوده اند. بعلاوه 2 عدد تاسیسات آبرسانی دچار تخریب شده اند.

ورناصری با اشاره به آسیب تماشا مدارس روستایی و عشایری بر اثر زلزله اخیر مطرح نمود: 86 مدرسه دچار حادثه شده اند. بنابر اعلام سازمان نوسازی مدارس، این مدارس دیگر غیر قابل استفاده هستند. در این منطقه ها به علت فقر مالی آموزش در مدارس مجازی نبوده و به صورت حضوری انجام می شد که اکنون این دانش آموزان بدون سرپناه هستند.

وی مطرح نمود: هنوز ارزیابی زلزله در اندیکا به پایان نرسیده است. اما تا به امروز 160 میلیارد تومان خسارت گزارش شده است و پیش بینی می گردد، خسارت وارده از زلزله در حدود 600 میلیارد تومان است.

نماینده مسجدسلیمان، هفتگل، لالی و اندیکا در مجلس شورای اسلامی با اشاره به محرومیت در خوزستان اظهار می نماید: حال خوزستان در توسعه حال خوبی نیست و در این شرایط استان، چهارشهرستان مسجدسلیمان، هفتگل، لالی و اندیکا دچار محرومیت بیشتر و مسائل خاصی هستند.

ورناصری ادامه می دهد: این منطقه از جمله حوزه های پر آب، آب شیرین کشور است. 8 میلیارد متر مکعب در پشت سد های منطقه قرار گرفته است، اما در حال حاضر 1265 روستا در شهرستان اندیکا فاقد آب رسانی است.

وی عنوان می نماید: 8 درصد روستا های شهرستان اندیکا فاقد آب هستند که یا با تانکر آب رسانی به آن ها می گردد یا اصلا هیچ گونه آب رسانی ندارند، این در حالی است که بیش از 20 درصد آب قابل تنظیم کشور، در این منطقه است.

زلزله در بخش چلو شهرستان اندیکا، شرایط اسفناک این منطقه را آشکار کرد. شرایطی که حاصل تبعیض و نابرابری است که سال های طولانی بر پیکره حکمرانی کشور، سایه انداخته است و موجب شده مردمان بسیاری همانند این مردم زلزله زده، دیده نشوند. اکنون این حادثه صبحگاهی در مهرماه عاملی شد تا شاید برای مدت کوتاهی این مردم رنج دیده، دیده شوند، گرچه تا به امروز این حجم از دید و بازدید برای این اهالی ستم دیده، سود و منفعتی نداشته است. با گذشت یک ماه از زلزله اندیکا این سوال در فکر شکل می گیرد که نکند این درد غم آلود عشایر بختیاری تنها برای بهره برداری تبلیغاتی و نمایشی مورد توجه قرار گیرد.