پژوهش درباره سیاه چاله ها؛ برنده جایزه نوبل فیزیک 2020
به گزارش بازی های اندروید، پروفسور گز چهارمین زنی است که جایزه نوبل فیزیک را دریافت می نماید. از سال 1901 تا به امروز بیش از 200 نفر برنده نوبل فیزیک شده اند. ماری کوری در سال 1903، ماریا گوپرت مه یر در سال 1963 و دانا استریکلند در سال 2018 دیگر برندگان زن این جایزه هستند.
طرحی از یک سیاه چاله، تهیه شده توسط ناسا
جایزه سال جاری نوبل فیزیک، به سه فیزیکدان رسید که پژوهش های آن ها درباره سیاه چاله ها به درک بیشتر این پدیده ها یاری نموده است. این جایزه به طور مشترک به راجر پِنروز از بریتانیا، آندریا گِز از آمریکا و همکار آلمانی اوراین هارد گِنزِل اهدا شد.
کمیته جایزه نوبل در استکهلم سوئد از یافته های این دانشمندان در زمینه سیاه چاله ها که آن را تاریکترین اسرار دنیا نامید، تقدیر نموده است. نیمی از جایزه یک میلیون و 120 هزار دلاری نوبل متعلق به راجر پنروز می رسد و نیم دیگر میان گز و گنزل تقسیم خواهد شد.
راجر پنروز به دلیل اثبات این که سیاهچاله ها نتیجه اجتناب ناپذیر نظریه نسبت عام آلبرت اینشتین هستند، به این جایزه دست یافت.
آندریا گِز و راین هارد گِنزِل هم بابت ارائه قانع کننده ترین شواهد این که یک سیاهچاله فوق سنگین در مرکز کهکشان ما، راه شیری، قرار داد، برنده جایزه نوبل شدند. آن ها نشان دادند این جسم بزرگ در مرکز کهکشان واقع شده و در هاله ای از ستارگان و ابر های گازی پنهان شده است.
پروفسور گز چهارمین زنی است که جایزه نوبل فیزیک را دریافت می نماید. از سال 1901 تا به امروز بیش از 200 نفر برنده نوبل فیزیک شده اند. ماری کوری در سال 1903، ماریا گوپرت مه یر در سال 1963 و دانا استریکلند در سال 2018 دیگر برندگان زن این جایزه هستند.
آقای پنروز در واکنش به این خبر به بی بی سی گفت: شنیدن خبر صبح امروز نهایت افتخار و خوشوقتی است، که البته در شرایطی کمی غیرعادی روی داد، چون برای شنیدن آن مجبور شدم از زیر دوش بیرون بیایم.
او گفت نوبل در میان جوایز علمی تراز اول است. اولف دانیلسون از اعضای کمیته نوبل گفت: تاریخ سیاهچاله ها به سرانجام قرن هجدهم می رسد. بعد با یاری نظریه نسبیت عام اینشتین ابزار های لازم برای توصیف آن را پیدا کردیم. .
اما ریاضیاتی که ماهیت و رفتار سیاهچاله ها را شرح می دهد خیلی پیچیده است. بسیاری محققان معتقد بودند که سیاهچاله چیزی جز محصول تخیلی ریاضیات نیست و فقط روی کاغذ واقعیت دارد. اما با گذشت چند دهه محققان فهمیدند چنین جرمی می تواند در کیهان وجود داشته باشد.
دانیلسون گفت: این کاری است که راجر پنروز کرد. او ریاضیات آن را می فهمید، ابزار های تازه ای را معرفی کرد و بعد توانست ثابت کند که این فرآیندی است که می تواند در طبیعت اتفاق بیافتد - اینکه یک ستاره فرومی پاشد و به سیاهچاله بدل می گردد.
سر راجر شرح داد: در آن موقع مردم خیلی شک داشتند، زمان زیادی برد تا سیاهچاله ها پذیرفته شوند... به نظر من اهمیت آن ها فقط تا حدودی تشخیص داده شده.
از چپ به راست: راجر پنروز، راین هارد گنزل و آندریا گز
کشفیات گنزل و گز
ریچارد گنزل و آندریا گز قوی ترین شواهد از وجود یک سیاهچاله ابرپرجرم در مرکز کهکشان راه شیری را فراهم نموده اند. آن ها دریافتند که این جرم بزرگ، موسوم به کمان ای*، نیرویی گرانشی بر ستارگانی که دور آن می گردند اعمال می نماید.
پروفسور گز که از دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس (یو سی ال ای) گفت: خیلی از دریافت این جایزه خوشحالم و مسئولیتم را به عنوان چهارمین زنی که برنده نوبل (فیزیک) می گردد خیلی جدی می گیرم. فیزیکدان ها برای بیش از 50 سال به وجود سیاهچاله ای در مرکز کهکشان ما مظنون بودند. اما پیش از اثبات این مساله لازم بود فناوری پیشرفت کند.
پروفسور گنزل از موسسه ماکس پلانک برای فیزیک فرازمینی در گارچینگ آلمان و پروفسور گز در دهه 1990 آغاز به استفاده از قوی ترین تلسکوپ ها برای دیدن آنچه در آنسوی توده های بزرگ گاز و غبار در مرکز کهکشان واقع شده است کردند.
آن ها با ابداع تکنیک های تازه، اعوجاج ناشی از اتمسفر زمین در تصاویر را رفع کردند و به این شکل حداکثر بهره را از فناوری های موجود بردند.
سیاهچاله چیست؟
سیاهچاله محدوده ای در فضا است که جاذبه بسیار قوی آن همه چیز را به درون خود می کشد و هیچ چیزی، حتی نور، از نیروی گرانشی آن گریزی ندارد. برخلاف آنچه نام سیاهچاله به ذهن متبادر می نماید، سیاهچاله توخالی نیست و برعکس، توده بسیار متراکمی از جرمی بزرگ در فضایی به نسبت کوچک است.
محدوده خارجی سیاهچاله که هر جرم و ذره ای در آن تنها تحت تاثیر سیاهچاله خواهد بود، افق رویداد نامیده می گردد و فراتر از آن دیگر گریزی از نیروی گرانشی سیاهچاله نیست. این محدوده نقطه ای بی بازگشت است.
منبع: فرادید